Geographies of Solitude

Een adembenemende documentaire over een betoverend eiland, middenin de Atlantische Oceaan, waar een vrouw al meer dan 40 jaar in haar eentje woont.
Ter hoogte van Nova Scotia, Canada, ligt Sable island. Een kleine oase. Er wonen verwilderde paarden, vogels, enorme aantallen zeehonden en onderzoekster Zoe Lucas. Zoe observeert met bijna religieuze toewijding elk detail van het eilandleven; van de paarden tot het kleinste insect. Ze verzamelt het afval wat aanspoelt en rubriceert het in verbijsterend specifieke categorieën en hoeveelheden. Het resultaat is van een vervreemdende en wonderbaarlijke schoonheid. Regisseur Jacquelyn Mills deelt met Zoe een buitengewoon esthetische gevoel voor detail, kleur en leven. De film is gedraaid op 16mm, gebruik makend van innovatieve, eco-vriendelijke technieken Zo ontwikkelt ze stukken film in zeewier.

Een reis door de zwarte geschiedenis die de Burgerrechtenbeweging uit de jaren zestig verbindt met het huidige #BlackLivesMatter.

In 1979 beschreef James Baldwin in een brief aan zijn literaire agent zijn volgende project, Remember This House. Het zou een revolutionair en persoonlijk boek worden over drie vermoorde vrienden: Malcolm X, Medgar Evers en Martin Luther King jr. Bij Baldwins dood in 1987 waren slechts dertig pagina’s van het manuscript klaar. In I AM NOT YOUR NEGRO verbeeldt regisseur Raoul Peck het boek dat James Baldwin nooit afmaakte. Het resultaat is een radicaal, actueel onderzoek over ras in Amerika, waarbij Peck gebruik maakt van bijzonder archiefmateriaal en Samuel L. Jackson de teksten van Baldwin uitspreekt.

In dit bijzondere portret van Werner Herzog leren we de man, de regisseur, de laatste Duitse romanticus, en zijn omgeving kennen.
Werner Herzog is een fenomeen, en regisseur van onvergetelijke klassiekers over kleine mensen met grootse verlangens. Hij is een filmer die steeds de macht van de natuur over de mens benadrukt, en een cultfiguur. Werner Herzog (1942) gaat tot zijn laatste snik door met filmen, en wat hem daartoe drijft probeert regisseur Von Steinacker te vangen in dit indringende portret.

Een haas sprint zigzaggend door een grasveld vol klaprozen en kamille. Grutto’s en veldleeuweriken vliegen boven de gewassen. Dit is natuurinclusieve landbouw, dit is de toekomst van de landbouw. Een grotere biodiversiteit op het land zal het zesde massale uitsterven van planten en dieren voorkomen. Of toch niet? Als filmmaker Karsten de Vreugd en bioloog Hidde Boersma met wetenschappers en andere deskundigen praten, blijkt het tegenovergestelde waar. Meer extensieve vormen van landbouw, zoals biologische landbouw, hebben dramatisch lagere opbrengsten. Met een groeiende bevolking leidt dit onvermijdelijk tot uitbreiding van menselijk landgebruik, ten koste van echte natuur, De wereldwijde biodiversiteit zal zo juist afnemen. De twee vrienden komen erachter dat een alternatieve strategie beter werkt. Met een zogenaamde landsparing aanpak wordt de voedselproductie geconcentreerd op de meest vruchtbare grond, waardoor minder land voor landbouw wordt gebruikt. Hoe meer voedsel we produceren op minder land, hoe meer ruimte er zal zijn voor planten en dieren om te gedijen. Als we onze voedselproductie intensiveren en concentreren op de meest vruchtbare plekken, kunnen we meer dan de helft van Europa herbestemmen. Zo kunnen we nieuwe natuurreservaten creëren met ruimte voor dieren, bomen, paddenstoelen en bijen. Maar terwijl wetenschappers langzaam een consensus bereiken, beweegt de wereld zich precies de andere kant op. Hoe kan het dat extensieve landbouw zo’n positief imago heeft als het gaat om duurzaamheid? En waarom blijft het idee van landsparing beperkt tot de academische wereld? Om de broodnodige antwoorden te vinden, gaan Karsten de Vreugd en Hidde Boersma op een wereldwijde zoektocht naar de meest duurzame voedselproductie. Hoe ziet dit er in de praktijk uit? En welke radicale keuzes zullen we moeten maken om iedereen op deze planeet te voorzien van voldoende eten en een gezond milieu?

Bijzondere documentaire over het tot stand komen van de grootste Vermeertentoonstelling ooit.

‘Het Melkmeisje’ en ‘Meisje met de parel’ zijn wereldberoemd, maar wat weten we van de man die ze maakte? Er zijn geen zelfportretten, geen brieven, geen aantekeningen; een klein oeuvre is alles wat Johannes Vermeer naliet. Er worden ruim dertig schilderijen aan hem toegeschreven, waarvan de meeste zich buiten Nederland bevinden. In februari komt een groot aantal schilderijen van Vermeer ‘thuis’ in het Rijksmuseum in Amsterdam. Filmmaker Suzanne Raes volgt de betrokken conservatoren in hun missie dit voor elkaar te krijgen. Ze willen het verhaal van Vermeer op een nieuwe en volledigere manier vertellen. Maar musea die een Vermeer bezitten lenen hun publiekslieveling niet graag uit. Het vereist onder andere stille diplomatie om ze over te halen.

Gratis Film Well Fed en bezoek aan Museum Sow to Grow
In de film Well Fed van Hidde Boersma en Karsten de Vreugd leggen de beide filmmakers uit wat genetische modificatie is, zij spreken met deskundigen en gaan op reis naar Bangladesh waar ze spreken met boeren die gebruik maken van gemodificeerd zaad voor aubergines.

Een mooi en intiem portret van saxofoniste Candy Dulfer.
Regisseur Carin Goeijers (But Now Is Perfect) heeft een onderhoudende documentaire over Candy Dulfer gemaakt. Candy is een wereldberoemde Nederlandse saxofoniste. Met haar ouders, die ook veelvuldig in beeld komen, heeft ze een hechte band. Haar vader Hans, zelf gerespecteerd jazz-saxofonist, en moeder Inge hebben zowel op muzikaal als zakelijk gebied altijd een grote rol gespeeld in haar carrière. Candy heeft opgetreden met supersterren als Prince, David Stewart, Van Morrison en Pink Floyd. Maar als de pandemie uitbreekt en ze niet meer kan optreden, moet Candy vechten om haar hoofd boven water te houden. Ze gaat echter niet bij de pakken neer zitten en gaat op zoek naar nieuwe mogelijkheden om maar muziek te blijven maken.

Documentairemaakster Marieke van der Winden ontdekt dat niet alleen haar moeder,maar ook zij zelf is gevormd door een duister familiegeheim.

Op de begrafenis van haar moeder hoort Marieke van der Winden dat haar grootouders, aan wie ze liefdevolle herinneringen bewaart, tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerden met de bezetter. Een schokkende ontdekking die bovendien nieuw licht werpt op Mariekes moeizame relatie met haar moeder. Om haar beter te leren begrijpen verdiept Van der Winden zich in de pijnlijke familiegeschiedenis die ze stukje bij beetje blootlegt. Met archiefonderzoek, gesprekken met familie, maar ook door de plaatsen te bezoeken waar het bezoedelde verleden sporen heeft nagelaten. Het levert een indrukwekkend zelfonderzoek op, waarin kinderen van ‘’foute’’ (groot)ouders zich ongetwijfeld zullen herkennen.

Onderhoudende documentaire over de terugkeer van de Wolf in Nederland met een voice-over van niemand minder dan Matthijs van Nieuwkerk.

Het zal niemand ontgaan zijn: de wolf is terug in Nederland. Dit is heel bijzonder, aangezien de wolf 150 jaar geleden uit Nederland verdween. De eerste roedelvorming vond plaats in 2019 en sindsdien is de wolf weer een vaste bewoner van de Veluwe geworden en onlangs zelfs ook elders in ons land. De terugkeer van de wolf werd gevierd als een bekroning op het natuurbeleid van de afgelopen decennia, zij het dat de terugkeer van de wolf ook nieuwe problemen oplevert.

Regisseur Cees van Kempen levert een opzienbarende natuurfilm die jong en oud zal aanspreken.

Het is geen speelfilm, geen documentaire, geen biopic maar het is een audiovisuele ruimtereis door de wereld van David Bowie.

De film bestaat uit nooit eerder vertoonde concertbeelden (afkomstig uit het privé-archief van Bowie), bevat veel van zijn beste nummers en lijkt nu al een van de meest bepalende culturele momenten van dit jaar te worden. Het is een genre-overschrijdende filmische ervaring. We krijgen niet alleen Bowie als rockster, maar ook als veelzijdig kunstenaar te zien. En ook Bowie zelf komt aan het woord soms als voice-over maar ook in interviews. De film brengt ook alle personages, zoals Ziggy Stardust, in beeld die Bowie in ruim 30 jaar aannam. Kortom het is een cinematografische belevenis die je niet wilt missen lijkt ons.

Intiem en ontroerend portret van melkkoe Luma stemt tot nadenken over onze omgang met dieren die als weinig meer dan consumptieartikelen worden gezien.

We eten haar vlees en drinken haar melk, maar zelden staan we stil bij het leven van een dier waarvan de waarde uitsluitend economisch lijkt te zijn.
In haar eerste documentaire richt regisseur Andrea Arnold (American Honey) de camera op het dagelijks leven van de koe Luma. Arnold laat het oordeel aan de kijker, ook wanneer Luma’s pasgeboren kalf bij haar wordt weggenomen, zodat de moedermelk wordt veiliggesteld voor menselijke consumptie.
Met Arnold meekijkend in de ogen van dit mysterieuze wezen, beseffen we dat we het tekortdoen door haar alleen figuurlijk en letterlijk als melkkoe te zien.